Pojęcie i początki Internetu

Internet (dosłownie: między-sieć; od łac. inter – między i ang. net – sieć), jako największa, najbardziej znana i najszybciej rozwijająca się sieć globalna obejmuje swoim zasięgiem niemal cały Świat. Jest wykorzystywana przez instytucje naukowe, organizacje rządowe, biznes, przemysł i osoby prywatne.

Jednym z pierwszych wydarzeń, w wyniku których zaistniał Internet, było wystrzelenie Sputnika, pierwszego sztucznego satelity Ziemi przez Związek Radziecki w 1957 roku. Zaniepokojone bezpieczeństwem władze Stanów Zjednoczonych, powołały do działania w ramach amerykańskiego Departamentu Obrony (ang. Department of Defence – DoD), agencję ARPA (ang. Advanced Research Projects Agency), działania której miały zapewnić USA przodującą pozycję w zastosowaniach militarnych nauki i techniki.[1]

 

Kilkanaście lat później, we wczesnych latach siedemdziesiątych, na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles (UCLA), a niedługo potem w innych amerykańskich uniwersytetach, ARPA wprowadziła ARPANET (ang. Advanced Research Projects Agency Network) – bezpośredniego przodka współczesnego Internetu.[2] ARPANET, początkowo był eksperymentem mającym na celu zbudowanie czegoś w rodzaju sieci komputerowej, mogącej działać nawet w przypadku uszkodzenia pewnej jej części.

Dotychczas wszystkie istniejące sieci były ograniczone ilością podłączanego sprzętu, podatne na awarie, a także zarządzane przez jeden centralny komputer. Awaria głównego komputera, pozbawiała możliwości komunikowania się ze sobą pozostałych jej części. Łatwo więc było przewidzieć, że podczas wojny priorytetowym celem ataku przeciwnika byłby główny węzeł. Rozwiązanie to nie nadawało się do komunikacji np. z armią. Wypróbowano więc koncepcję sieci rozproszonej, zaproponowaną kilka lat wcześniej, przez instytucję związaną z badaniami wojskowymi RAND Corporation.

W ciągu kolejnych lat sieć komputerowa była rozbudowywana. W pracach nad nią uczestniczyła coraz większa liczba naukowców z różnych ośrodków. Trzeba było stworzyć konkretne aplikacje, umożliwiające wykorzystanie potencjału komunikacyjnego dawanego przez sieć. Istotnym krokiem, było stworzenie pierwszego programu do przesyłania wiadomości przez Ray’a Tomilsona w 1972 roku. Narzędzie to nazywało się SNDMSG (od ang. SeND MeSsaGe). Kolejne programy i standardy powstawały bardzo szybko na przykład: 1972 – Telnet, 1973 – FTP.

Rok 1973 to także data, w której ARPANET stał się siecią międzynarodową. Było to możliwe dzięki przyłączeniu po jednym ośrodku w Wielkiej Brytanii – University College of London, oraz Royal Radar Establishment w Norwegii.

W roku 1983 ujednolicono zestaw protokołów. Wszystkie komputery w ARPANET korzystające z NCP (ang. Network Control Protocol), przeszły na stosowanie gotowego już od kilku lat TCP/IP (ang. Transmission Control Protocol), stanowiącego podstawę dzisiejszych sieci. Kolejnym posunięciem było podzielenie ARPANET’u na dwie części. Oddzielono tym samym część militarną nazywaną od tej pory MILNET od cywilnej. Uwolniony od wpływów wojskowych, ARPANET rozwijał się bardzo szybko, ponieważ nie istniały ograniczenia dotyczące członkostwa; każdy posiadacz komputera dysponujący linią telefoniczną, i podstawową wiedzą na temat TCP/IP, mógł się do niego podłączyć. W końcu po trzecie, na Kalifornijskim Uniwersytecie w Barkley, powstał pierwszy system operacyjny zawierający wbudowaną implementację protokołów TCP/IP. Była to wersja UNIX oznaczona symbolem 4.2BSD. Od tej pory uniwersyteckie komputery typu stacja robocza wyposażone w tę odmianę Unix’a, mogły bezpośrednio uzyskiwać podłączenie do Internetu. Łączono już nie tylko pojedyncze komputery, lecz całe uczelniane sieci lokalne. Zbiór wszystkich połączonych ze sobą komputerów ochrzczono mianem INTERETU. Technologia, i stale rosnący zasięg sieci sprawiły, że stopniowo wyparł on ARPANET ostatecznie usunięty w 1990 roku.[3]

Wojsko nie chciało utrzymywać rozrastającego się „cywilnego” Internetu przekazując go pod zarząd Narodowego Funduszu Nauki (ang. National Science Foundation) w 1984 roku. Instytucja ta stworzyła NSFNet łączący główne gałęzie sieci w USA, oraz sfinansowała między innymi budowę nowego, szybkiego tzw. rdzenia Internetu, dzięki któremu zapewniono dostęp do cyberprzestrzeni wielkiej liczbie instytucji naukowych i badawczych, zarówno w USA jak i na całym świecie, także w Polsce. Była to jednak sieć ściśle naukowa, która zabraniała wszelkiej działalności komercyjnej.

W 1993 roku nastąpiło upowszechnienie Internetu dzięki nowej usłudze WWW (ang. World Wide Web), za sprawą oficjalnej graficznej przeglądarki o nazwie Mosaic.

Rysunek 1. Przeglądarka Mosaic

Źródło: http://www.donmouth.co.uk/web_design/browsermuseum/images/mosaic_ screen.jpg

W związku z zainteresowaniem firm komercyjnych dobrodziejstwami Internetu, zaczęły powstawać niezależne od NFSNET’u sieci szkieletowe, oraz pojawili się dostawcy usług, u których jak na tamte czasy każda inna firma, czy też osoba prywatna mogła uzyskać dostęp do sieci, za niezbyt wygórowaną cenę. Wraz ze wzrostem tychże dostawców, w 1995 roku rząd USA postanowił zaprzestać utrzymywania podziału na sieć naukową i komercyjną, decydując się na całkowitą prywatyzację Internetu. Od tego czasu można go używać do celów czysto komercyjnych, takich jak reklama czy sprzedaż.